گلدونهـ

یارحمان 

داستان از اونجایی شروع شد که سکوت کردیم ، گفتیم عیبی نداره بذار اینجوری حرف بزنه 

ناراحت شدیم گفتیم حالا بذار اون از ما دلخور نباشه ، بذار دلِ اون نشکنه 

غافل از اینکه نفهمیدیم کوتاهی کردن در مقابل بعضی آدم ها زیادی پُرو شون میکنه 

زیادی فکرمیکنن که جایگاه شون نسبت به بقیه بالاتره ! 

مامان همیشه با بقیه نسبتا فروتن و افتاده حال تره ، انگار بلد نیست بد باشه 

اما میدونی با بعضیا باید سنگین باشی ، سنگین نگاه کنی تا بفهمه ما هم بلدیم 

اونقدر متنفرم از خودش که دلم نمیخواد هیچ وقت ببینمش ! 

از آدمی به اسم |الف| که باعث شده زندگی من مدتی دچار تلاطم فکری بشه 

اگه یه روز بهم بگن از کسی انتقام میگیری ؟ 

شاید هیچ وقت به این واژه فکر نمیکردم و میگفتم چه واژه ی وحشتناکی ! 

اما حالا آره ، انتقامم رو میسپارم به خدا 

خودش داره می بینه چه صبوری و غم هایی تو دلم موند 

سکوت کردم به دلیل احترام 

اما امیدوارم چون واگذار کردم به خدا و خدا خودش بهترین پاسخ میده 

دلیل حالِ بدم شدی 

و 

حالا خوشحالم از اینکه ناراحتی عمیقی داری ! 

برخلاف وجودم که ناراحتی کسی رو دوست ندارم 

اما ناراحتی تووووو |الف| بهم یادآوری میکنه که زمین گرده 

بچرخ تا بچرخیم |الف| 

بشین و تماشا کن که خودت باعث شدی ، باعث همه ناراحتی های من و خوده خودت |الف| 

تو |الف|از ناراحتی من خوشحال شدی ، اهمیت ندادی ، زندگی کردی 

حالا حقِ منه که بشینم و تماشات کنم ! 

#ذهنم رها شد با نوشتن این چند خط 

#لطفا به دل نگیرید این نوشته ی پُر از نفرت رو 

#یآعلی